συντεκταίνομαι

Α

1. κατασκευάζω κάτι μαζί με άλλον («ψυχήν δὲ ἐν σώματι ξυνιστάς τὸ πᾱν ξυνετεκταίνετο», Πλάτ.)

2. μτφ. επινοώ κάτι μαζί με άλλον.

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + τεκταίνομαι «κατασκευάζω, φιλοτεχνώ»].